Waar staan wij voor?

‘Filosoferen, ja dat is allemaal mooi en aardig, maar wat heb je eraan in de praktijk van alledag?’ Dat is een vaak gehoorde reactie als iemand schoorvoetend toegeeft zich met filosofie bezig te houden. Door te filosoferen lossen we het vluchtelingenprobleem of de oorlogen in het Midden-Oosten niet op, we vinden er geen geneesmiddel voor kanker mee en zullen er ook geen duurzame economie mee weten te bouwen. En misschien is daar iets voor te zeggen. Filosofie richt zich niet op de directe oplossing van problemen. Toch heeft filosofie volgens de Filosofische Praktijk Nederland een belangrijke plaats in het leven van alledag en is het leren filosoferen dé manier om levensvragen te lijf te gaan.

Leven met de vragen van deze tijd

Niet alle vragen richten zich op de oplossing van problemen. Houdt het vragen op als onze problemen zijn opgelost? Vaak is juist het tegenovergestelde het geval. Er zijn voorbeelden te over van mensen die een succesvol, vreedzaam, rijk en gelukkig bestaan leiden, maar zich niet kunnen losmaken van hun vragen over: hun relaties met anderen, de liefde, verlies, de zin of onzin van het leven. ‘Oké’, zullen mensen zeggen, dus dat lost een filosofisch practicus voor me op!’ Nee, dat lost een filosofisch practicus ook niet niet voor u op. U komt tot de verdieping van de vragen die voor u essentieel zijn. Daar helpt de filosofisch practicus u bij.

Werken aan het bouwwerk van je gedachten

Onze gedachten zijn een bouwwerk. Elke overtuiging, mening of gedachte berust op een andere overtuiging, mening of gedachte die we ooit in ons leven op een of andere wijze hebben opgedaan. Dit bouwwerk kunt u onderzoeken en een filosofisch practicus kan u daarbij helpen. Het gereedschap voor dit onderzoek is de vraag. Met de vraag breekt u stukken uit het bouwwerk, renoveert u vervallen gedeeltes en bouwt u misschien hele nieuwe vleugels. Om dit werk goed te doen moet u gereedschap, de vraag dus, scherp zijn. De filosofisch practicus helpt u uw vraag te scherpen.

Denken in tijden van doen

Welke bijdrage levert u aan een goede samenleving? Is dit een vraag die we onszelf nog stellen? Of hebben we dit als een onmogelijke plek uit onze gedachten gebannen en zijn we alleen maar druk doende de problemen op te lossen die zich in razend tempo voor ons opstapelen? De kredietcrisis, de milieucrisis, de bankencrisis, de vluchtelingencrisis, de voedselcrisis, de grondstoffencrisis, de ene crisis is nog niet voorbij of de volgende dient zich al weer aan. Waarom beginnen we pas te vragen als de crisis ons al heeft bereikt? Wordt het geen tijd om de vraag naar de goede samenleving opnieuw te stellen?

Ruimte om te vragen

In een omgeving waar het bereiken van doelen de boventoon voert, op ons werk, en misschien ook steeds meer in ons privéleven, ontbreekt de ruimte om te vragen om het vragen. Als een vraag wordt bepaald door de oplossing die je er mee hoopt te vinden, is de ruimte om te vragen beperkt. De vraag houdt op te bestaan als de oplossing zich aandient. De dieperliggende vragen zijn de vragen die zich steeds weer aandienen en aan een simpel antwoord of simpele oplossing ontsnappen. Om deze vragen te vinden heeft u een ruimte nodig waar u vrij kunt vragen. Die ruimte biedt de filosofisch practicus.

Vrijblijvend kennismaken met een van onze practici?

Contact